Hoe ik nu denk over onze vliegreis

(Dit is het vervolg van dit verhaal. Klik hier.)

Over precies twee weken is het zo ver, dan gaan we vliegen. Sterker nog, rond dit tijdstip landen we alweer bijna. Ik heb veel positieve reacties gehad op mijn vorige blog en dat deed me goed. Ik voelde me best badass dat ik op deze manier mijn grenzen wil verleggen en mijn vliegangst onder ogen wil komen.

Er zijn mensen die zich geen voorstelling kunnen maken bij hetgeen ik doormaak. Sommige mensen stappen met gemak in een vliegtuig en denken nergens over na, terwijl ik bij de gedachte al helemaal gespannen word en alleen maar nadenk over de dingen die mis kunnen gaan. Dit is ook de reden dat achtbanen, treinen en bussen niet aan mij zijn besteed (want de controle uit handen geven vind ik niks) en ik in zulke situaties negen van de tien keer last krijg van hyperventilatie.

Mijn gevoel op dit moment is heel tegenstrijdig. Aan de ene kant kan ik niet wachten om het vliegtuig in te stappen en het gewoon te doen. Alles opzij zetten en me volledig overgeven, hoe eng ik dat ook vind. Aan de andere kant wil ik het liefst annuleren en veilig op de grond blijven en met mijn dekentje op de bank liggen met Netflix aan, maar zo kom je natuurlijk nergens.

Over het algemeen probeert men mij heel erg gerust te stellen. Vrienden, familie en collega’s hebben al heel veel tips, adviezen en ervaringen met mij gedeeld. Dat vind ik prettig, ik kan het er niet vaak genoeg over hebben, dus als je er nog iets over kwijt wilt, doe dat dan! Een collega van mij is vorig weekend ‘even’ heen en weer gevlogen naar Kopenhagen en hij leeft nog steeds. Milan kent een piloot, en die leeft ook nog steeds. Ook heb ik gehoord dat de kans groter is dat er een dakpan op je hoofd valt, dan dat je verongelukt met een vliegtuig. Verder heb ik een app gedownload waarop ik kan zien welke vliegtuigen er op dit moment in de lucht zijn. Daar schrok ik van, dat zijn er écht honderden. Zoals mijn moeder zo mooi en subtiel kan verwoorden: ‘Als het echt zo onveilig zou zijn, waarom ben je dan niet bang dat er elk moment en vliegtuig op je huis neerstort?’ Bedankt, mam. Elke keer als ik nu het geluid van een vliegtuig hoor denk ik dat’ie op ons huis neerstort. (Nee hoor, geintje.) (Oké, misschien toch geen geintje.)

Het ergste vind ik nog, dat ik er heel slecht door slaap. Ik droom elke dag over ons geplande reisje. Gaat het niet over het vliegtuig, dan gaat het wel ergens anders over. Ik ben er zó erg mee bezig, dat ik er koppijn van krijg en me niet echt meer kan ontspannen. Beschamend en slaat nergens op, maar het is nu eenmaal zo. Milan wordt al helemaal geschift van me, maar daar is hij onderhand al wel aan gewend.

Verder volg ik heel veel mensen op Snapchat, en daar zitten veel mensen bij die heel veel reizen. En zij reizen veel verder dan Wenen, het gaat van Bali, tot Kaapstad en Australië. En zij landen allemaal veilig en komen ook weer veilig thuis. Ook dat stelt me een beetje gerust.

Al met al heb ik gemengde gevoelens over onze vakantie naar Wenen. Heb pas over de stad gelezen en lijkt me daar echt fantastisch. Dat maakt het dan iets draaglijker en krijg ik er wel meer zin in, omdat de stad me echt heel leuk lijkt. En we pikken een concert van Matt Corby mee. Des te meer reden om uit te kijken naar onze vliegreis, toch? TOCH?